Հորդառատ անձրև էր։ Մուք ամպեր էին հավաքվել երկնակամարում։ Խոտեր ու ծաղիկները փնտրում էին արևին։ Հանկարծ փչեց զով քամին։ Դալար խոտերն ու քնքշաբույր ծաղիկները բաձրացրին իրենց խոնարհած գլխիկները։ Եկնակամարում շողաց հրաշեկ արևը։ Հավքերը երգեցին, ծաղիկները ուրախ քրքջացին, տերևները պար բռնեցին։ Երեմն Օֆելյան և Էմման նստեցին ծաղկած սալորենու տակ և հյուսեցին այս հրաշք արևի հեքիաթը։ Պայծառ արևաշող գարուն է։ Ընթացիկ այգիները ծածկվել են ծաղիկներով ,որոնց վրա պար են բռնել գույնզգույն թիթեռներ ու ժրաջան մեղուները։ Անտառը լցվել է հարավից վերադարձած թռչունների անուշ ճռվողյունով։ Օդը լի է ծաղկած դեղձենիների, ծիրանենիների շշմեցուցիչ բուրմունքով։ Եփրեմ պապը շրջում է ու հիանում փարթամ այգիներով,որոնք առատ բերք են խոստանում։